Amsterdam-Freak
Laten we
desondanks positief blijven en de blik
vooruit richten. Een van de leden van Reinier Baas'
The More Socially Relevant Jazz Music Ensemble is
altsaxofonist Ben van Gelder. Hij begon zijn muzikale
loopbaan onder de hoede van Peter Guidi, de
Schots-Italiaanse saxofonist en fluitist die bijna
dertig jaar geleden voor het eerst in Amsterdam
kwam en als een blok voor de stad viel. 'Het voelde
zo vertrouwd als een paar oude schoenen. De
openheid, de vriendelijkheid, de tolerantie, de
bruine cafés, de gezelligheid. In het begin woonde
ik samen met een stel andere buitenlandse
muzikanten in een kraakpand aan het Singel. Met
drummer Ben Schröder speelde ik op de
openingsavond van Café Alto.'
Toen zijn vriendin uit Milaan overkwam, kreeg
Guidi's leven een meer gesetteld patroon. Maar hij
bleef een zelfverklaarde 'Amsterdam-freak'. Voor de
Muziekschool Amsterdam richtte Guidi een
jazzafdeling op, en die groeide uit tot de basis voor
een aantal bigbands met jeugdige talenten, onder
wie Ben van Gelder. In de loop der jaren hebben ze
een hele reeks prijzen in de wacht gesleept. 'Ik geef
nu jazz-workshops vanaf negen jaar oud,' zegt
Guidi. Wie de jeugd heeft, zo redeneert hij, heeft de
jazztoekomst. 'Ik word soms zo moe als ik hoor
verkondigen dat jazz voor een bepaalde generatie is.
Als jonge mensen de kans krijgen om te ervaren wat
jazz écht is, dan vinden ze het fantastisch. We
hebben in Paradiso een programma met alleen maar
jazz gedaan. Niemand geloofde erin. Maar het was
helemaal vol, want alle muzikanten hadden
schoolvrienden en -vriendinnen uitgenodigd. Die
zagen geen oude kerels zoals ik jazz spelen, maar
leeftijdgenoten. Het leek wel een popconcert! Dit
jaar is helemaal bijzonder, want de Jazz Mania Big
Band bestaat vijfentwintig jaar en de Jazz Focus Big
Band vijftien jaar. We vieren het op 4 en 6 juli met
concerten in het Bimhuis en op het North Sea Jazz
Festival. Jullie moeten komen!'
Peter Guidi kan vaak nauwelijks bevatten wat hij
meemaakt. 'Elke generatie is meer getalenteerd dan
de vorige. Ik vraag soms aan hun ouders: wat geven
jullie ze te eten? Er zitten echte jonge jazzhonden
tussen die niet meer zonder die muziek kunnen
leven. Klarinettist Daniel Keller bijvoorbeeld. Of
trompettist Bo Floor. En saxofonist Gideon Tazelaar.
Ongelooflijke talenten.' Toch wil Guidi, die twee jaar
geleden voor zijn inspanningen tot
Ridder
in de Orde van Oranje-Nassau werd benoemd,
niet te vroeg juichen: 'Je moet realistisch zijn. Er komen
weliswaar steeds meer fantastische muzikanten,
maar waar gaan ze spelen? Het risico bestaat dat
jazzmusici in de toekomst alleen nog voor andere
jazzmusici op zullen treden. That's not a rosy future.
Ze moeten voor publiek spelen!'
