Over het Prinses Christina Jazz Concours op 27 en 28 november in Utrecht, voor jonge jazzmuzikanten van 12 tot en met 20 jaar: solo, met ensembles en bigbands. Tal van prachtige prijzen, waaronder optredens op het North Sea Jazz Festival en een masterclass, aangeboden door Stichting Swing.
Peter Guidi, bekend als jazzmusicus, bigbandleider en pedagoog, was
al eerder jurylid en ‘adviseur achter de schermen’ bij het eerste Prinses
Christina Jazz Concours in 2002. Ik ontmoette hem in een café in
Amsterdam.
Het Prinses Christina Concours gaat voor de tweede keer een jazz concours
organiseren. Hoe kijk jij daar tegenaan?
In een cultureel klimaat dat min 30 graden is voor de jazz en voor de muziekeducatie,
dat wordt geteisterd door bezuinigingen, is dit concours erg nodig. Zeker
dit concours, dat jonge mensen leert van muziek te houden en waar je, door
mee te doen, leert durven een artiest te worden – op welk niveau dan
ook. Bovendien is het concours een ontmoetingsplaats voor de verschillende
generaties, waar kennis wordt doorgegeven van de ene generatie naar de volgende,
onder andere via gesprekken die juryleden na afloop met alle deelnemers voeren.
Ook het idee om een aparte jury te hebben bestaande uit eerdere prijswinnaars
is heel goed. Zo realiseren wij ons allen dat we samen op pad zijn met de
jazz. Verder is het heel belangrijk dat je via het concours op een intense
manier podiumervaring opdoet. ‘Echte kennis komt voort uit ervaring;
de rest is niet meer dan informatie’, zei Alfred Einstein ooit. Dat
geldt in het bijzonder voor de podiumkunsten. Ik weet zeker dat deze tweede
editie nog beter wordt dan de eerste. Jullie hebben veel geleerd.
Ik denk bij jazz altijd aan een los sfeertje. Is het idee van een concours
eigenlijk wel geschikt voor jazz?
Jazz is een mengvorm van kunst en amusement. Maar soms gedijt de jazz heel
goed in een wat “soberdere” setting dan bijvoorbeeld op een jazzpodium.
Maar de sfeer moet ontspannen zijn. Optreden in een concertzaal is echter
een essentieel onderdeel van het leerproces. En met de sfeer tijdens het
concours is niks mis. Die sfeer is bovendien bijzonder omdat het gaat om
een ‘speciaal evenement’. Dat is heel belangrijk. Daar is een
jury ook gevoelig voor. Die jury ziet vooral of je met hart en ziel speelt.
Wanneer ben je goed genoeg om mee te doen?
Als je in jezelf gelooft. Dat kan op vele niveaus. Maar eigenlijk ben je
nooit goed genoeg. Een artiest moet altijd weer beter willen worden in
zijn vak. Het leerproces houdt nooit op. Als je bijvoorbeeld een cd maakt
en er kort na de opname naar luistert, hoor je ook wat je anders had willen
doen. Pas na een jaar kun je er echt objectief naar luisteren.
Wat zijn de dingen waarop een jury let als je komt voorspelen. En hoe kijk
jij daarbij tegen je eigen taak aan?
Je attitude staat voorop. Het gaat daarbij vooral om de integriteit in je
spel en – zoals gezegd - het geloof in jezelf. Foutjes die je door
de zenuwen maakt zijn niet van belang. Een echt belangrijk aspect is originaliteit.
Zoveel muzikanten spelen een ander na. Een jury wil je eigen noten horen.
Improvisatie is een must in de jazz. Improviseren is eigenlijk een vorm van
intensief componeren. En een compositie is in diepste wezen een ‘bevroren’ improvisatie.
Persoonlijk hoop ik als jurylid mijn brede ervaring te kunnen uitdragen,
als uitvoerder, als leider van ensembles en bigbands en als pedagoog. Ik
wil graag anderen laten delen in mijn kennis. Ik geef graag tips, ook aan
degenen die geen prijs winnen. Ik wil daarbij iedereen op zijn gemak stellen.
Niemand hoeft bang te zijn om beoordeeld te worden.Je komt heus niet voor
een vuurpeloton te staan!
Ik vind het overigens fantastisch dat jullie een masterclass gaan organiseren bij Justin Di Cioccio van de Manhattan School of Music. Daar kun je op een erg leuke manier heel veel van leren!
Krijg je meer optredens als je een prijs wint?
Zeker, al is het maar via de prijzen zelf. En ook achter de schermen kan
het concours veel voor je opleveren. Je komt dikwijls in een leuk circuit
als andere muzikanten je hebben gehoord. Maar vergeet niet dat je ook,
zonder dat je ooit een prijs hebt gewonnen, aan de bak kunt komen. Prijzen
winnen is beslist niet alles. De oudere generatie won nooit prijzen. Vroeger
waren er geen concoursen. Met talent en geloof in jezelf kom je er ook.
Ook als amateur muzikant!